Η σφαγή της Κωνσταντίνης, 20 Αυγούστου 1955.

To οργανωμένο σχέδιο αποτελούσε πρωτοβουλία του Γιουσέφ Ζίγκχουντ, επικεφαλής του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (Front de Libération Nationale)/FLN στη Βόρεια Κωνσταντίνη με στόχο να αναζωπυρώσει τις συγκρούσεις με τον Γαλλικό Στρατό και να ανατρέψει τις προόδους του Ζακ Σουστέλ,  γενικού αντιπροσώπου της γαλλικής κυβέρνησης στην Αλγερία. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Λακχντάρ Μπεντομπάλ, πρώην αναπληρωτή του Γιουσέφ, το FLN ήθελε να δημιουργήσει ένα αδιάβατο «χάσμα αίματος»  μεταξύ των Αλγερινών και των Γάλλων με τις τυφλές σφαγές, από τις οποίες οι διαπραγματεύσεις δεν θα είχαν καμία ελπίδα και να ακυρώσει στην πράξη την έκκληση μετριοπαθών μουσουλμάνων προχούντων οι οποίοι καταδίκαζαν «κάθε βία από όπου κι αν προέρχεται».

Η σφαγή στην Ελ Αλία από τους Αλγερινούς του FLN αποτέλεσε ένα μνημείο κτηνωδίας από το οποίο δεν γλίτωσαν ούτε βρέφη που δεν είχαν συμπληρώσει χρόνο ζωής. 

Εκείνη την ημέρα ένας όχλος από αρκετές χιλιάδες μουσουλμάνους οπλισμένους με πυροβόλα όπλα, τσεκούρια, αξίνες και κάθε λογής αντικείμενα, επιτέθηκε καθοδηγούμενος από άντρες του FLN σε όποιον Ευρωπαίο έβλεπε στην πόλη Φιλιπβίλ (σμρ. Σκικντά) αλλά και σε μουσουλμάνους «συνεργούς». Πολίτες εκτελούνταν εν ψυχρώ ενώ η αφηνιασμένη μάζα είχε πλημμυρίσει την πόλη. Εκεί, η γαλλική αστυνομία και οι αλεξιπτωτιστές αντέδρασαν ακαριαία και εξαπέλυσαν αντεπίθεση. Μετά από σκληρή αλλά σύντομη μάχη, 134 μουσουλμάνοι ήταν νεκροί, 700 αιχμάλωτοι ενώ η γαλλική πλευρά μετρούσε 14 νεκρούς αστυνομικούς. Επιθέσεις εκτελέστηκαν και σε φυλάκιο στο Ελ Χρούμπ και στην Κωνσταντίνη αλλά αποκρουστηκαν με επιτυχία. 

Δε συνέβη όμως το ίδιο και στην πόλη Ελ Αλια, μια μικρή κωμόπολη με 2.000 μουσουλμάνους και 130 Ευρωπαίους που βασιζόταν κυρίως στα ορυχεία πυρίτη. Εκατοντάδες μουσουλμάνοι, άνδρες και γυναίκες, ως επί το πλείστον οπλισμένοι με διαφορά γεωργικά εργαλεία, αξινες, ακονισμένα φτυάρια ή μαχαίρια με επικεφαλής 25 άνδρες του FLN επιτέθηκαν στους χθεσινούς ευρωπαίους γείτονές τους. Για την ακρίβεια, μιας και οι ευρωπαίοι άνδρες δούλευαν εκείνη τη στιγμή στα ορυχεία, βρήκαν την ευκαιρία και επιτέθηκαν στα γυναικόπαιδα που ήταν στα σπίτια. Ακολούθησαν κτηνωδιες πέρα από κάθε φαντασία. 

Όλες οι γυναίκες βιάστηκαν, τεμαχίστηκαν και αποκεφαλιστηκαν. Κάτω από τις κραυγές «Αλλάχ ου Ακμπάρ» των ανδρών και τις αλαλάζοντες φωνές των γυναικών, οι χθεσινοί συμπολίτες άρπαζαν τα παιδιά και έκοβαν τους λαιμους τους, ενώ έπαιρναν τα βρέφη και τα πετούσαν με δύναμη στον τοίχο μέχρι να διαλυθούν τα μικρά κρανία τους. Στο Αΐν Αΐμπ συνέβη ένα εξίσου φρικιαστικό περιστατικό, όταν η Μοερναντέτ Μέλλο, ένα νεογέννητο βρέφος μόλις 5 ημερών, τεμαχίστηκε μπροστά από στη μητέρα της, η κοιλιά της οποίας στη συνέχεια άνοιξε για να τοποθετηθούν τα κομμένα μέλη του βρέφους. Ο Ζακ Σουστέλ, αντιπρόσωπος της γαλλικής κυβέρνησης στην Αλγερία, έγραψε «Το αίμα ήταν παντού, βάφοντας αυτούς τους ταπεινούς εσωτερικούς χώρους, τις φωτογραφίες που κρέμονται στους τοίχους, τα έπιπλα της επαρχίας, όλα τα φτωχά πλούτη αυτών των εποίκων χωρίς ιδιαίτερη περιουσία». Άλλοι 13 Ευρωπαίοι δολοφονήθηκαν στο Σαιντ Σαρλαί, μεταξύ των οποίων και 3 παιδιά.

Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «L'Express» , 5 μήνες μετά τις σφαγές και 2 μήνες μετά τη δημοσίευση του περιοδικού «Life» στις 3 Οκτωβρίου 1955, δείχνοντας τα στιγμιότυπα που προκάλεσαν ένα σκάνδαλο στα ΜΜΕ και το πολιτικό σκηνικό της Γαλλίας, ως προς τα μέσα και τον βαθμό καταστολής. Οι εικόνες όμως που αντίκρυσαν οι Γάλλοι στρατιώτες δύσκολα θα άφηναν περιθώρια σε κάθε στρατιώτη.

Οι Γάλλοι αλεξιπτωτιστες που έφτασαν κατόπιν για να επιβάλουν την τάξη είδαν  σκηνές βγαλμένες από την κόλαση. Μετά το απίστευτο σοκ και την αποστροφή το μόνο που ζητούσαν ήταν η εκδίκηση. Περίπου 80 αλγερινοί αντάρτες στην Ελ Αλία και 60 στο Ελ Χρουμο εκτελέστηκαν επί τόπου. Οι εικόνες που αντικρυσαν δεν τους άφησαν περιθώρια για κανέναν οίκτο. Στο γήπεδο της Φιλιπβίλ, συγκεντρωθηκαν εκατοντάδες αλγερινοί που εκτελέστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες μετά από σύντομη ανάκριση. Ο δήμαρχος της πόλης Μπενκέτ Κρεβώ δημιούργησε πολιτοφυλακή που προκάλεσε αρκετά χτυπήματα, συχνά τυφλά, στους Αλγερινούς. Τις επόμενες μέρες, αρκετά ύποπτα άτομα που θεωρήθηκαν ότι φιλοξενούσαν μέλη του FLN ή ότι συμμετείχαν στις επιθέσεις, εκτελέστηκαν εξολοθρεύτηκαν από τη γαλλική αεροπορία. Περίπου 1.200 με 5.000 Αλγερινοί πλήρωσαν το τίμημα των σφαγών 123-211 ατόμων εκ των οποίων οι 92-161, ανάλογα με τις πηγές, άμαχοι. 

Το γεγονός ότι ορισμένες από τις  φρικαλεότητες είχαν διαπραχθεί από «έμπιστους» μουσουλμάνους γείτονες, με τους οποίους ζούσαν τα θύματα εδώ και χρόνια, δημιούργησε μεγάλη νευρικότητα στην κοινότητα Pied-Noir, η οποία άρχισε να συνειδητοποιεί ότι ο κάθε μουσουλμάνος αποτελούσε έναν πιθανό μελλοντικό εχθρό και ότι δεν υπήρχε περιθώριο «μέσης λύσης».

Χαλάστρας Κωνσταντίνος