Καμικάζι. Η απέλπιδα προσπάθεια της Ιαπωνίας στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Τον Οκτώβριο του 1944 ο ναύαρχος Takijiro Ohnishi γνώριζε ότι οι ιαπωνικές αεροπορικές δυνάμεις σε ολόκληρη την περιοχή των Φιλιππίνων είχαν λιγότερα από 100 αεροπλάνα που βρίσκονταν ακόμη σε κατάσταση λειτουργίας και ότι οι ναυτικές δυνάμεις δεν ήταν επαρκείς για να αντισταθούν στην εισβολή, καθώς και ότι επερχόταν η απώλεια των Φιλιππίνων συνολικά και με αυτό το τέλος κάθε πραγματικής πιθανότητας υπεράσπισης της Ιαπωνίας. 

Ένας Καμικάζι(επίσημα Ειδική Επιθετική Μονάδα
- Tokubetsu Kοgekitai) της Ιαπωνικής Αυτοκρατορικής
Αεροπορίας καταρρίπτεται καθώς προσπαθούσε
να επιτεθεί σε μια ομάδα αεροπλανοφόρων,
κοντά στα νησιά Μαριάνες στον Ειρηνικό,
στις 13 Ιουνίου 1944 .Φωτογραφία που τραβήχτηκε από
το USS Kitkun Bay.

«Κατά τη γνώμη μου», ανέφερε αργότερα ένας από τους ανώτερους υπαλλήλους του,«υπάρχει μόνο ένας τρόπος να διασφαλίσουμε ότι η πενιχρή μας δύναμη θα είναι αποτελεσματική στο μέγιστο βαθμό. Αυτό είναι να οργανωθούν μονάδες επιθέσεων αυτοκτονίας αποτελούμενες από μαχητικά Zero οπλισμένα με βόμβες των 250 κιλών, με κάθε αεροπλάνο να πέφτει σε έναν εχθρικό στόχο..Τι νομίζετε;».

Εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε επίσημα η Ιαπωνική Ναυτική Ειδική Επιθετική Δύναμη,(Tokubetsu Kοgekitai) . Ήταν μια στρατηγική που επινοήθηκε από τον υπολοχαγό Shoichi Ota και ξεκίνησε την επίσημη μεταφορά της στο πεδίο της μάχης. Η ιδέα παρουσιάστηκε αρχικά στους εναπομείνατες 23 νεαρούς άνδρες της 201ης μοίρας, που ήδη μειώθηκαν στο ένα τρίτο του αρχικού τους μεγέθους. Ήδη από τον αξιωματικό που ήταν ο διοικητής τους κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης  ειπώθηκε ότι «αυτοί οι νέοι πιλότοι αγκάλιασαν την ιδέα του ναύαρχου Ohnishi για αποστολές αυτοκτονίας σε μια φρενίτιδα συγκίνησης και χαράς». Η επιχείρηση, που σύντομα θα ονομαζόταν καμικάζι ή «θεϊκός άνεμος», ξεκίνησε μέσα σε λίγες μέρες. 

Χτύπημα του USS Columbia, 57 νεκροί και
τραυματίες.

Η λέξη Kamikaze μεταφράζεται κυριολεκτικά ως «Θεϊκός άνεμος». Αν και η φράση σχετίζεται κυρίως με τους  πιλότους αυτοκτονίας του Β Παγκοσμίου Πολέμου, η προέλευσή της είναι πολύ παλαιότερη. Στην πραγματικότητα, η έννοια του Θεϊκού ανέμου προέρχεται από ένα τυφώνα του 13ου αιώνα που κατέστρεψε τον μογγολικό στόλο, σώζοντας την Ιαπωνία (1281).

Θεωρήθηκε τότε ως έργο των θεών, που είχε ακούσει και απάντησε στις προσευχές του Ιαπωνικού αυτοκράτορα.

Oi περισσότεροι από τους πιλότους-καμικάζι ήταν κάτω των 24 ετών και, κατά μέσο όρο, έλαβαν μόνο 40 έως 50 ώρες εκπαίδευσης. Αν και συνήθως συνοδεύονταν  από πιο έμπειρους πιλότους, εξακολουθεί να φαίνεται μια απίστευτα μικρή προετοιμασία πριν από ένα τόσο σημαντικό έργο. 

26 Μαΐου 1945. Ομάδα από 5 καμικάζι
της 72ης Μοίρας. Ο πιλότος που κρατά το κουτάβι, ο
Yukio Araki, εκτέλεσε αποστολή την επομένη
όντας μόλις 17 ετών.

«Δεν αποφεύγω τη θυσία. Δεν αρνούμαι να θυσιαστώ. Παρόλα αυτά, δεν μπορώ να δεχτώ τη μείωση του εαυτού μου στο μηδαμινό της διαδικασίας. Δεν μπορώ να το αποδεχτώ. Η μαρτυρία ή η θυσία πρέπει να γίνει στο ύψος της αυτοπραγμάτωσης. Η θυσία στο τέλος της αυτοκαταστροφής, η διάλυση του εαυτού σε τίποτα, δεν έχει καμιά σημασία». (Ημερολόγιο Καμικάζι Hayashi Tadao, 22 ετών, 3 Ιανουαρίου 1944). «Χωρίς να ληφθεί υπόψη η ζωή ή το όνομα, ένας σαμουράι θα υπερασπιστεί την πατρίδα του». Καμικάζι Isao Matsuo της 701ης Μοίρας, 28 Οκτωβρίου 1944.


Περίπου 3.910 στρατιώτες του «θεϊκού ανέμου» έπεσαν στις αυτοκτονικές αποστολές τους, συμπαρασύροντας όμως στον υγρό τάφο 4.900 ναύτες των ΗΠΑ και τραυματίζοντας άλλους 4.800. Επίσης πάνω από 70 πολεμικά σκάφη καταστράφηκαν ολοσχερώς(η USAF αναφέρει 34 κατεστραμμένα και 368 με ζημιές).Μόλις το 14-19% των Καμικάζι επιβίωνε από τις αντιαεροπορικές ομπρέλες πριν πέσει στον εχθρό.